Programi SHJF 2018

FILLON SHKODRA JAZZ FESTIVAL

27 gusht 2018
Ora: 09:00 – Konference per shtyp, prezantim i te gjithe aktivitetit – Qendra Kulturore e Fëmijëve
Ora: 09:30 – 13:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Fëmijëve
Ora: 09:30 – 13:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Fëmijëve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve

28 gusht 2018
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve

29 gusht 2018
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve

Ora: 19:00 – “Shkodra Jazz Festival” – Teatri “Migjeni”
I ftuar pianisti Paolo Marzocchi
Ora: 21:30 – “Shkodra sounds corner – round midnight” – Qendra Rinore Arka
Jamsession

30 gusht 2018
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve

Ora: 19:00 – “Shkodra Jazz Festival” – Muzeu “Oso Kuka”
I ftuar kitaristi virtuoz nga Spanja Jose Maria Gallardo del Rey
Ora: 22:00 – “Shkodra sounds corner – round midnight” – Enoteka - Gjuhadol
Jamsession

31 gusht 2018
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve

Ora: 20:00 – “Shkodra Jazz Festival” Main Concert – Sheshi "Nënë Tereza"
Diego Borotti & NU4tet

1 shtator 2018
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 09:00 – 13:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Jazz”, drejtuar nga Markelian Kapidani – Qendra Kulturore e Femijeve
Ora: 17:00 – 19:00 “Rrok Academy Classic”, drejtuar nga Paçalin Pavaci – Galeria e Arteve

Ora: 20:00 – “Shkodra Jazz Festival” Main Concert – Sheshi "Nënë Tereza"
Michael Rosen, Joyce Elaine Yuille, Markelian Kapidani, Diego Borotti JUNGLE STOMP, Skanderbeg Chamber Orchestra

Ora: 22:00 – “Shkodra sounds corner – round midnight” – Kinema Millenium
Jamsession

2 shtator 2018
Ora: 11:00 "Shkodra Sounds" - Teatri Migjeni
Paçalin Zef Pavaci Concertmaster Solist
Skanderbeg Chamber Orchestra

SHJF 2018 - Deklarata per shtyp

Njoftim për shtyp

SHKODËR, 23 gusht 2018

Tingujt e Shkodres nga “Shkodra Jazz Festival” në “Shkodra Sounds” duke kaluar ne bankat e Rrok Academy

–      Fundjavën e fundit të muajit gusht planifikojeni ta kaloni në Shkodër.

Joyce Elaine Yuille, këngëtarja e njohur amerikane e muzikës soul e shoqëruar nga saksofonisti Michael Rosen  si dhe Diego Borotti NU4tet do të jenë disa nga grupet dhe artistët që do të marrin pjesë në edicionin e sivjetshëm të Shkodra Jazz që do të zhvillohet nga data 27 gusht deri në datën 2 shtator në Shkodër.

Ky është edicioni i nëntë i Shkodra Jazz Festival, i cili nisi në vitin 2005 në kujtim të muzikantit të njohur Rrok Jakaj.

“Më kanë folur për atmosferën që krijohet në këtë festival jazzi, dhe pranova menjëherë të marr pjesë sepse i afrohet mënyrës se si e jetoj unë vetë muzikën,” thotë Joyce Elaine Yuille, njëra prej yjeve më të njohura të muzikës soul në botë, e cila ka kënduar edhe përkrah Gloria Gaynor, Donna Summer, Randy Crawford, Ronan Keating, Sister Sledge, Dee Dee Bridgewater e shumë të tjerë.

Në festival do te marrin pjesë pianisti i suksesshem në skenat e teatrove më me emer në te gjithë Europen dhe me tej, Paolo Marzocchi nga Pesaro, Itali, mik i Shqipërise dhe në veçanti i Shkodrës, që do te luaje folk bashkëkohor I cili u shpreh:”më në fund do te luaj pjesët e mija aty ku ato kane lindur”. Ka pergatitur dhe një surprizë për publikun.  Ai do te beje dhe hapjen e “main concert” me daten 29 gusht ne orën 19:00.

Udhëtimi do te kaloje ne telat e kitarës të një prej ambasadoreve te muzikës spanjole, kitaristit dhe kompozitorit Josè Maria Gallardo Del Rey duke kaluar me pas tek magjia e saksofonistit Diego Borotti, drejtor artistik i Festivalit të Jazz-it të Torinos, i cili me NU4tet dha një koncept të ri të leksikut BOP bashkëkohor, duke ruajtur dashurinë për traditën.

I perqafuar me ngrohtesinë e zërit te pasur me ngjyra të Joice, do te jetë tingulli I një ndër saksofonistave soprano më te mire ne botë, Michael Rosen, te nderthyrur me tingujt e pianos së princit te jazz-it shqiptar Markelian Kapidani duke e mbyllur udhëtimin me Jungle Storm e shoqëruar nga Skanderbeg Chamber Orchestra & All Stars.

Jemi ne edicionin e dyte të Rrok Academy, e cila startoi edicionin e kaluar me degën Jazz e drejtuar nga Markelian Kapidani. Studentët e Jazz-it do te performojne darkave ne lokalet e qytetit ku festa vazhdon.

Këtë vit, Rrok Academy do te pasurohet edhe nga dega Klasike e drejtuar nga violinisti shkodran Paçalin Pavaci një emër I shquar ne skenat nderkombetare si solist dhe concertmaster I preferuar nga shume drejtor të orkestrave ku mund të permendim Loorin Mazel. Ai ka punuar ne orkestra si Philharmonia Orchestra e Londres, Castleton Festival, Orchestra del Maggio Fiorentino, Orchestra Kombetare e Spanjes, Orchestra Mbreterore Sinfonike e Seviljes, Teatri Liceu ne Barcelona, Teatri Petruzzelli etj duke sjellur bagazhin e tij ne shërbim të të rinjëve.

Shkodra Sound, në tingujt e saj pasurohet nga ato të muzikes klasike duke mbyllur ciklin e Rrok Academy Classic me një koncert klasik me daten 2 shtator. Paçalin Pavacin solist dhe concertmaster I shoqëruar nga Skanderbeg Chamber Orchestra e perberë dhe nga studentet e akademisë. Pavaci  rikthehet të luaje per të parën here ne atdhe, pas largimit nga Shqiperia në vitet 90, pasi luajti në skenat ndëkombëtare më me emër.

Evenimenti administrohet nga Shoqata Kulturore Rrok Jakaj dhe Optional Music International, dhe ka për synim të ringjallë “ndjenjën e lirisë kulturore në një qytet me traditë të lashtë muzikore dhe artistike si Shkodra, dhe për t’i rikthyer një ‘kolonë zanore’ që ta përfaqësojë në të gjithë evolucionin e vet krijues.”

Veprimtaria e sivjetshme mbështetet nga Bashkia Shkoder, Qarku I Rrethit të Shkodrës, ABI Bank, Savarez & Corelli, Instituti Italian i Kultures, Ambasada Spanjolle, Millennium, Qendra Rinore Arka, Consulting And Development Partner dhe disa nga restorantet dhe baret më të njohura të qytetit.

Media Partner: TVSH dhe Uzinaliquida

FUND

Io c'ero - SHJF 2017, by Nico di Battista

Shkodra Jazz festival 2017
Dopo 8 anni eccomi di nuovo a Scutari antica e storica cittadina Albanese. L'impatto emotivo é stato intenso, ho ritrovato vecchi amici e musicisti eccezionali. Otto anni dicevo...non sono tanti, se si considera il salto culturale e sociale che questo popolo sostiene, con la sua identità culturale bene in vista, riuscire ad incrementare uno sviluppo economico così in progressione senza trascurare o peggio abbandonare la propria identità è veramente lodevole. Quest'anno all'interno del festival abbiamo contribuito alla realizzazione della Rrok Academy, un'idea di Florian Jakaj organizzatore e direttore artistico del festival (fratello del compianto violinista Rrok Jakaj ideatore del festival), che dà spazio e voce ai giovani talenti musicali di Scutari con la possibilità di approfondire lo studio in varie discipline musicali all'insegna del world global music.

Il Festival: Quest'anno il panorama musicale è stato molto vario: si sono  succedute sui 2 palchi principali varie formazioni proponendo un programma musicale che va dal jazz al flamenco alla 

canzone d'autore in stile world music. Lo spirito di condivisione ha pervaso tutta la durata del festival e la numerosissima partecipazione di pubblico (mai scontata) lo ha dimostrato.

I musicisti che hanno partecipato:

• Kamela Jslamaj, Voce 

Interessantissima voce jazz calda e raffinata, molto conosciuta in Albania, capace di slanci notevoli e atmosfere delicate, sapientemente accompagnata dal piano di Markelian Kapidani,

Tra le sue collaborazioni spicca la partecipazione come Vocal coach al programma televisivo “The voice af Albania”.

• Markelian Kapidani, Euphonia Jazz Group

Progetto acustico piano e quattro voci. Si evidenzia il notevole lavoro di arrangiamenti ed armonizzazioni tipiche jazz con composizioni originali e standard. Il pianismo di Mark, energico e vulcanico, ha saputo supportare al meglio le versatili doti dei cantanti.

• Gigi Biolcati, one man band

Descrivere il talento di questo musicista per quei pochi che non lo conoscono non è facile. Personalmente lo conoscevo come batterista, invece si è rivelato un musicista inventore cantautore e chi ne ha più ne metta. Un senso del groove difficile da eguagliare, ricercatezza nella forma di espressione musicale, sempre attento alla performance mai fine a se stessa, fanno di lui un artista molto maturo.

• Nico Di Battista, acoustic trio 

Non potendo parlare di me stesso mi astengo e pongo l'attenzione sui due musicisti che mi accompagnano:

• Gaetano Fasano, Drums

Talentuoso batterista/percussionista capace di esprimere mille sfumature con grande piglio musicale. Poliritmia e virtuosismi sono il suo pane quotidiano: un grande talento ed uno studioso del ritmo.

• Davide Liberti, electric bass

Musicista di raa sensibilità, ispirazione ai massimi livelli. Il suo contributo al trio è essenziale e dinamico, i suoi soli mai fine a se stessi, il linguaggio maturo ed aperto alle varie esigenze musicali.

• Sokol Prekalori, violino

Quest'anno al Shkodra jazz 2017 abbiamo riproposto con Sokol alcuni brani del progetto The dream trio di cui Rrok faceva parte.

Ho ritrovato un musicista con un talento grandissimo, con un linguaggio moderno che, con le sue innate qualità ritmiche ancor più protese al jazz, lo rendono un violinista estremamente interessante.

Infine un ringraziamento particolare:

•  Al sindaco di Scutari  Voltana Ademi  sempre presente dalla prima all'ultima serata e che ha sostenuto in prima persona la buona riuscita del festival
• All'organizzazione capitanata da Florian Jakaj per la sua energia voglia di fare e idee sempre sorprendenti
• Silvia Giachello, Sead Cena e Fatjon Kraja per le bellissime foto
• KUJU STUDIO 

Ai coordinatori:

-   Brunilda Keci, Labeat Jakaj, Arjan Stajka, Xhulio Gjeci, Loreta Selmani  e Ani Naraci per la loro disponibilità e spirito di sacrificio

Links:

www.shkodrajazz.com

https://www.facebook.com/shkodrajazz?ref=br_rs

https://www.facebook.com/markeliankapidani

https://www.facebook.com/nicodibattista

https://www.facebook.com/gigi.biolcati

 https://www.facebook.com/davide.liberti.9

https://www.facebook.com/kamela.islamal

Kundër dhunës ndaj grave dhe për paqen, në Requiem 4 Mariposas- By Davi Lamastra - SHJF 2017

 Kundër dhunës ndaj grave dhe për paqen 

Është rradha jote, zëri yt në 

Requiem 4 Mariposas. (Lutja për Mariposas.) 

vepër intermediale e 

Daví Lamastra 

Me rastin e Shkodra Jazz Festival 2017, Shoqata Kulturore “Rrok Jakaj” vazhdon të mbështesë në Shqipëri, veprën artistike për paqen “Requiem 4 Mariposas³ (Lutja për Mariposas³)” të artistit Daví Lamastra, pjesë e ciklit “color’smART” për zhvillim të qëndrueshëm. 

“Requiem 4 Mariposas³ (Lutja për Mariposas³)” është titulli i veprës së artit në proces në të gjithë botën, të krijuar nga artisti Daví Lamastra në kujtim të motrave, Minerva, Patria dhe Maria Tereza Mirabal, vrarë brutalisht në 25 nëntor të vitit 1960, për faktin që kanë qenë aktiviste kundër regjimit të Trujilos në Republikën Domenikane. Me pseudonimin “Requiem 4 Mariposas³ (Lutja për Mariposas³)” (Fluturat), janë bërë simbol i luftës kundër dhunës ndaj grave dhe në vitin 1999 Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara vendosi Ditën Ndërkombëtare kundër dhunës ndaj grave, që kujton kështu, çdo 25 nëntor vrasjen e këtyre femrave. 

Natyra e veprës “Requiem 4 Mariposas³ (Lutja për Mariposas³)” është ajo e punës në proces, bazuar në logjikën e një liste që nuk mbaron, në të cilën njerëz nga e gjithë bota, kontribuojnë me zërin e tyre, për të mbledhur dhe regjistruar sa më shumë video-dëshmi, kundër dhunës ndaj grave, me synim për të krijuar së bashku me artistin italian, veprën e artit. 

Forma e hapur artikulohet, duke strukturuar arkitekturën e një ndërmjetësuesi poliptik e përbërë nga 25 panele: një vepër e hapur, ad libitum, që shndërrohet në një operacion pafund, që ka tendencën e një kulture universale të paqes. Ndoshta është utopike të mendosh se nuk ekziston më një mashkull që vret një grua, një femër apo një vajzë të vogël, por përpjekja e veprës së artit “Requiem 4 Mariposas³ (Lutja për Mariposas³)” është që të japë një mundësi, duke favorizuar nevojën e asaj që një ditë Indira Gandhi do ta kishte quajtur dhe përkufizuar “konkretizim i utopisë”. 

Hapi i parë i “Nënshkrimit”, paneli i parë i veprës, është regjistruar në Shkodër në datat 8 – 11 dhjetor 2016.

Themelet e “Nënshkrimit” janë video-firma të komunitetit, emri dhe mosha e viktimave të cilët bëhen elementet kompozicionalë nga pikëpamja muzikore, vizuale dhe ngjyruese. 

Nënshkrimet, lista e emrave të viktimave të lexuar nga personalitete dhe njerëz të zakonshëm, marrin formën e një skulpture, profili i të cilës është projektuar me një seri të kompozimeve muzikore, duke marrë elementët kompozicionalë nga emrat dhe datat e viktimave të listuara dhe nga zërat dhe fytyrat e nënshkruesve. 

Nënshkrimet, lista e emrave të viktimave të lexuar nga personalitete dhe njerëz të zakonshëm, marrin formën e një skulpture, profili i të cilës është projektuar me një seri të kompozimeve muzikore, duke marrë elementët kompozicionalë nga emrat dhe datat e viktimave të listuara dhe nga zërat dhe fytyrat e nënshkruesve. 

Në Shkodër, që nga data 18 Korrik, 2017, ne do të vazhdojmë të mbledhin nënshkrime dixhitale, ku komunteti është në dispozicion për t’u bërë pjesë në këtë vepër të artit bashkëkohor dhe për të dëshmuar kundër dhunës ndaj grave.

Duke ndjekur shembullin e kryetares së Bashkisë së Shkodrës, kërkohet sa më shumë angazhimi i të gjithë shqiptarëve që të jenë nënshkrues, për të nxitur kështu, një proçes të grumbullimit dhe mbledhjes së sa më shumë regjistrimeve nga e gjithë Shqipëria. 

Do të marrin pjesë përfaqësues të komuniteteve fetare muslimane, katolike dhe ortodokse për të dëshmuar kundër dhunës, ose si preferon të shprehet Daví Lamastra për “temën e paqes”, duke shmangur përdorimin e fjalës “dhunë”. Jo vetëm që të gjitha fetë mund të jetojnë së bashku në paqe, por synohet për të dhënë një mesazh shumë më të gjerë, kundër të gjitha formave të shfaqjes së dhunës, jo vetëm kundër dhunës ndaj grave. 

Duke pëshpëritur me zë të ulët, në gjuhën amtare, ose në dialekt, çdo pjesëmarrës thotë emrin dhe mbiemrin e tij duke e shoqëruar atë në kujtesë të një prej Motrave Mirabal, duke vazhduar për të thënë, në gjuhën amtare, togfjalëshin “dhe unë nuk mbaj mend “Patria / Minerva / Maria Teresa Mirabal, duke zgjedhur për të cituar vetëm njërin emër prej tre motrave të vrara.

Daví Lamastra

Agjenti i tij thotë se ai është “vizionar viziosonik”.

Artisti Daví Lamastra alternon veprimtarinë e tij si kompozitor në atë si ghostwriter (shkrimtar fantazëm). Artist eklektik, i papërcaktuar, që zhvillon një stil kompozues dhe një sistem të dukshëm aq personal sa të arrish të pëlqesh kompozimet e tij edhe vetëm nga pikpamja vizuale. 

Rezultatet e tij shpesh përbëhen nga një sistem kodimi, në të cilin shifrat numerike, ngjyrat, simbolet tradicionale janë elementet kryesore kompozicionale të veprës, në gërshetim vizual, narrativ dhe muzikor.

Të gjithë e quajnë Daví , që kur misioni i tij ishte në katalogizimin e veprave vizive nga mistiku oriental, Daví Lama, i cili jetoi në shekullin e 1 pas lindjes Krishtit. Katalogu i sistemuar eshte mbledhur në Codex Davi me numrin Opus Davi Werke Verzeichnis, ku prefiksi DWV pasohet nga numri i katalogizimit. 

Prej më shumë se 20 vitesh, është kompozitor dhe drejtues muzikor për Bandaví dhe Kitonb me të cilët ka performuar në mbi 700 qytete në mbarë botën, duke punuar me Luciano Berio, John Cage, Jacques Derrida, Dario Fo, Tonino Guerra, Milva, Ravi Shankar dhe shumë të tjerë..

Kuriozitet: 

Daví Lamastra është i pari dhe i vetmi kompozitor ekstra aziatik, kompozitor i cili është autorizuar për punimin e një vepre artistike të përhershme/qëndrueshme në Kinë (Honcun Aju: shfaqur për herë të parë në Honcung, Anhui më 31 korrik 2012). 

Bandaví - PlotArsEmble

Markelian Kapedani Trio |. Balkan Bop

Al primo ascolto di Balkan Bop, ho avuto un trasalimento. Incredibile! Com’è possibile che, da una delle nazioni più chiuse e impenetrabili d’Europa, possa aver visto la luce una delle opere più aperte, universali e musicalmente trasversali che mi sia capitato di ascoltare? Già, perché Markelian Kapedani, pianista, compositore, arrangiatore e autore dell’album, è originario di Scutari, città del nord dell’Albania. L’approfondimento della biografia ci svela un universo. Il Capitano – Kapedani in albanese – proviene da un tessuto familiare e sociale tutt’altro che depresso e incolto. Intanto discende dalla famiglia nobile dei Gjomarkai, i quali, da signori di Mirdite, sono passati alla storia come i più irriducibili oppositori della dominazione ottomana, ottenendo addirittura uno stato di semi indipendenza e libertà di professare la religione cattolica. Ma, soprattutto, è figlio d’arte, essendo stato il padre Gjon un pianista, compositore e direttore d’orchestra tra i più importanti del paese. In questo modo il figlio ha avuto la possibilità di intraprendere, fin dall’età di quattro anni, il suo percorso di formazione pianistica, culminato con un diploma in composizione, che gli ha spalancato le porte di radio e TV nazionali, oltre a proiettarlo nei circuiti internazionali della musica.

Ho avuto l’opportunità casuale di conoscere Kapedani - non personalmente purtroppo – a una edizione passata di Sintonie, a Lanciano. Sono stato l’intera mattina a chiedermi chi fosse questo giovane uomo, esile, austero, con barba e capelli scuri lunghissimi, che stazionava dietro lo stand della Red Records di Sergio Veschi. Il quale, a un certo punto, ha iniziato a richiamare visitatori e addetti ai lavori nell’ampio auditorium dove proprio l’uomo con il viso da cavaliere medievale era in procinto di esibirsi in un concerto di piano solo. La performance è stata veramente superlativa e  ha regalato al pubblico presente un artista in congiunzione virale con la tastiera, un po’ alla Jarrett, ma con una capacità di proporre un repertorio molto innovativo e intrigante, dove le classiche pentatoniche si rarefanno per lasciare spazio a ritmiche e metriche composite e desuete. Alla presentazione di un blues in 7/8 mi sono precipitato in prima fila per cercare di capire meglio lo stile compositivo, ma confesso di aver fatto fatica, per mie lacune ovviamente. Il fiuto di Sergio Veschi per il talento è andato a segno ancora una volta: la Red Records ha curato la produzione di due lavori di Kapedani, Balkan Piano e Balkan Bop. Entrambi i dischi si collocano nel segno della continuità concettuale, con la differenza che il primo è un lavoro solista, mentre l’altro è concepito in trio, con Asaf Sirkis alla batteria e Yuri Goloubev al contrabbasso.

Più volte ho scritto intorno alla vitalità e modernità del jazz europeo, insieme alla sua indiscutibile capacità di andare oltre le definizioni e le classificazioni di genere. Nel nostro caso viene compiuto un ulteriore progresso. Kapedani si è formato fondamentalmente sulla musica classica, ma, al di là di tutte le forme diapartheid nazionalistico, tiene ben salde le radici nella tradizione folklorica albanese, la quale non è altro che il riflesso di tutte le incursioni che questa terra ha subito nel corso della storia. Contestualmente esprime tutta la sua indole culturalmente migrante e l’irresistibile attrazione per le musiche provenienti da svariate aree del mondo, realmente lontane dalla tradizione musicale europea, ma indizi incontrovertibili dei fenomeni di globalizzazione e integrazione etnico musicologica in corso nel pianeta. Per Markelian l’incontro dei popoli equivale a crescita sociale, ed è questo il concetto che vuole esprimere attraverso la sua arte. Le periferie, i confini, gli estremi, i margini, diventano centro espressivo: dal Flamenco spagnolo alla musica araba, dalla Bulgaria attraverso la Grecia, la Turchia e l’Egitto, fino alle Antille e Cuba. Ogni forma musicale appartenente alle tradizioni geografiche citate assurge a sintesi musicale pulsante. Esistono da quando esiste l’umanità, sono protagoniste. Ovviamente gli studi classici lasciano una forte impronta, mentre il jazz diventa strumento di servizio, attraverso il quale Kapedani sincretizza tutte le proprie visioni musicali. Nulla a che vedere con il jazz etereo dell’Europa del nord e dell’est, in favore di una costruzione più affine a una impostazione orchestrale, sostenuta da una ritmica energica e vulcanica. Goloubev e Sirkis, pur rigorosi nel rispetto delle forme, sono totalmente in sintonia con le incursioni battenti ed emotive del leader; in alcuni passaggi sembra di ascoltare una sezione ritmica funky; l’intensità rasenta l’impulsivo, ma non ha mai cedimenti di tempo. Questa pienezza di suoni fa apparire questo trio come un ensemble più grande, che macina idee al ritmo incalzante di una fanfara balcanica, à la Bregovic, tanto per capirci. Il disco vive sull’alternanza di colto e popolare, energia e lirismo, nobiltà e tradizione, estetica, stile e totale controllo della tastiera, sulla quale l’artista riversa tutta la sua energica passione e la fluida vena compositiva, muovendosi tra intonazioni arabo-balcaniche e strutture armoniche jazz.

Già dal primo brano, Balkan Bop, ci viene servito un menù poliritmico in ebollizione, miscelato con venature bop e swing ed elementi folklorici arabi e albanesi. Prevale il ritmo in 2/4 denominato Malfuf, che, in genere, apre e chiude alcune danze orientali femminili. Solenne è il finale malinconico in stile Jare, che deriva dalle ballate meste tipiche della città di Scutari. Blue Penthaton si dipana su una classica struttura pentatonica di blues in 4/4, con innesti di Karsilamas, una danza originaria del Nord-Ovest dell’Asia Minore, esportata in Grecia e Turchia, che invece è caratterizzata da una metrica in 9/8, mentre il ballo è composto da quattro piccoli passi con intervalli di durata rispettivamente 2-2-2-3. Semplicemente straordinari il basso, che vibra con una rapidità inafferrabile, e la batteria che è dappertutto. Con Nashke inizia la festa. Il brano, il più breve della lista, è molto frizzante. Vi echeggiano, su una base jazz vagamente nordica, alcune inflessioni rapsodiche tzigane. Cous Cous in Tunisia, parafrasi del celebreA Night in Tunisia di Gillespie, segue un nuovo cambio di ritmo, tra Africa e Cuba, nella famosa clave 2/3, che è l’architrave della salsa e di tante altre forme di musica popolare come la rumba, il son, il mambo e la timba. Bop Dropssancisce il ritorno alla tradizione jazz. L’andamento è molto swingante e intride il brano di un brio incontenibile. La ballata Remember my Dad è un ricordo di Gjon Kapedani, in un clima di sofferenza interiore; un lamento riversato sui tasti, che tintinnano a imitare le lacrime che scorrono sul viso. One for Bud, interpretato alla Jarrett, con la voce intenta a doppiare le note del piano, è un omaggio a Bud Powell, e  è l’unico brano autenticamente bop dell’album. Oriental Travellersarebbe la colonna sonora ideale di un viaggio immaginario in Oriente, al ritmo diSayyiddi, ovvero ritmo signorile, una delle strutture musicali più popolari nelle zone dell’Asia mediorientale, presente anche nelle danze nordafricane e balcaniche. La formula è un classico 4/4, che può mutare in ulteriori metriche popolari, come lo Zebeticos greco, il Kalamantiano in 7/8 e le citate Karsilamasin 9/8, aggiungendo semplicemente porzioni temporali che modificano il senso della pulsazione. Quickly è un brano strutturato sull’Anatole, appellativo che identifica il rhythm-changes di Gershwiniana memoria, composto su 32 battute, molto frequente nel jazz e clamorosamente presente negli assolo di Charlie Parker. La lista delle tracce si chiude con Davaj, degna passerella finale per un trio delle meraviglie, intento a godersi una meritata standing ovation su temi estratti dalla tradizione russa.

Markelian Kapedani compie un viaggio epico alla ricerca dello spirito armonico del suono del mondo. Il mondo delle moltitudini razziali e dell’arte dei suoni stessi, che diventa microscopico nelle sue talentuose mani e nelle composizioni che, pur attraverso una scrittura colta e aristocratica, ha trovato la clave di un linguaggio espressivo realmente popolare, così forte e potente da annichilire qualsiasi maldestro tentativo di confinamento oppressivo.

“Oh Capitano! Mio Capitano! Il tremendo viaggio è compiuto…”

Walt Whitman

Programi Shkodra Jazz Festival 2010

10/06

10.30 – KINEMA MILLENNIUM ( Tirane)
Konferenca per shtyp

_________________________________________________________

11/06

10.30 – MASTERCLASS

18.30 – TEATRI MIGJENI 
 Jorge Pardo, Isaac Turienzo Orges & The Ockus-Rockus Band

22.30 - LOKALET PARTNER JAZZ TIME
JAM SESSION
MILLENNIUM

_________________________________________________________

12/06

10.30 – MASTERCLASS

18.30 – RRUGA MUZE KOL IDROMENO 
SHKODRA SOUDS CORNER 
 EIN ORGE(S) DUO

22.30 - RRUGA MUZE KOL IDROMENO JAZZ TIME
JAM SESSION


__________________________________________________________

Organizator gjeneral Shoqata kulturore “Rrok Jakaj”

Organizator i festivalit Optional Music International

Sponsor kryesorë të këtij edicioni janë: Ministria e Turizmit, Kultures, Rinise dhe Sporteve, Bashkia e Shkodrës, Ambasada Spanjolle në Tiranë, Ambasada Austriake në Tiranë, Agjencia Spanjolle e Bashkepunimit Nderkombetar per Zhvillim, Energji Ashta, Millennium.

Media partner:, TV Rozafa dhe Boom Boom Radio

Jorge Pardo is classified in two ways: jazz musician and flamenco musician.

Leaning toward one or other style was also a process that just happened with time. "Like I said before I'm a musician by vocation. And that means I'm passionate about music. In that respect nothing's changed since I was a kid. I used to like anything so long as the sound captivated my imagination - I didn't care if it was the sound of a djembe hand drum or a guitar played by Niño Ricardo, or a jazz band, or a zarzuela Spanish operetta. Any music that caught my attention was good." The contacts he made at the conservatoire were decisive in that respect. "Out of my college friends one was in a rock group, another in a folk band, which was the thing in those days, there was a street musician... and all music students." But more decisive still was an ad he found in a classified section. "Jazz occupied the tiniest portion of this environment, but I found an ad in the newspaper which said 'If you like jazz come to the auditorium at the School of Industrial Engineering', which is in the center of Madrid." So they went along: "I went one day with Ángel Carrero and Santi el Pelucas, and sure enough there was a group of students - who in those days were the ones making that type of music - and I introduced myself, that's how I got into jazz".

When he started listening to a few albums, he saw "a whole world opening up before him, this was the freedom an artist needs to be creative, to do things, you could feel an atmosphere of transgression that was so present in those days, the last years of Franco's dictatorship. It's not that I'd really ever been mixed up in politics, but in those days it didn't matter if you were into politics or not, there was a feeling of social turmoil, mostly among the youth, who were searching for different ways of going against the norm." Hence his "approach to music smacks of someone who's come out of a music school". Inevitably, "the social conditions present in Spain back then had a marked impact on both my personality and my approach to music."

His influences at that time were, as they always have been, in all shapes and sizes: "I used to listen to King Crimson and I listened to Coltrane and to Camarón and Paco [de Lucía] in those days. And I listened to classical music, I also liked dance - I used to go to shows, flamenco and other genres too... In my student days I was into all kinds of things, I saw the rock groups that came and played like Soft Machine... I can't recall all of it, but I listened to practically everything that was around".

And what about flamenco? "I was a fan of flamenco, and at the outset I'd listen to Paco and Camarón's records, and Lole y Manuel, Manuel Gerena, Juan Villar, Lebrijano, Enrique de Melchor, Sorderita... anything that was close to hand in the capital of Spain at the time." He could never have imagined back then "that one day I'd be playing flamenco on an instrument. And that came about some years later at one of those meetings with Paco", when the guitarist from Algeciras proposed that Dolores come to a recording session and collaborate with him on something for 'La danza del fuego' on a tribute album to Manuel de Falla. "We went to the studio and just did our thing, and without a doubt the result was the basis - in terms of the sound - of what has since been the Paco de Lucía septet."

So Jorge Pardo is classified in two ways: jazz musician and flamenco musician. "I have feelings pulling me in both directions, it's like asking who you love more, your mom or your dad." Even so, there are factors that tip the scales: "Right now I feel closer to flamenco. Flamenco's the framework within which I express myself, the people I play with are flamenco, the result is flamenco, it's home for me. I'm well aware that I'm in that home environment, but within that environment I'm one of the oddballs." Jorge Pardo's perspectives go beyond duality though: "I'll keep adding ethnic influences and different ideas, like my links with the world of Brazilian music, I just can't help it, or like my links with music from the Maghreb, I can't help that either. There are people there I love, who mean a lot to me and whose music is profoundly important, though maybe not as much as flamenco or jazz... And let's not forget my love of Bach."

And within flamenco circles, have you ever been asked where you sprang from? "And where I was born, and whose son I was... at the outset, since I was a little unusual and the surname Pardo doesn't come up very often in the world of flamenco, they associated me with a clan of guitarists - the Pardo family, from Madrid, who are excellent artists. 'Are you something to do with los Pardo?' they'd ask". But this probing has never made him feel uncomfortable. "Inside the world of flamenco, bearing in mind that it's a little dog-eat-dog like the rest of the world, the people are amazing. They're people with a great sense of humor and, believe it or not, there's a great feeling of solidarity among them, within that family they share a very simple and very human set of values. I'm the oddball, but that's something I say myself, a personal reflection, it's not that anyone's ever made any comment to me... even though you might feel it sometimes."

Maybe any rejection is more likely to come from neighbors... "Well I guess that for a lot of those people, who live in their own little world, you don't even cross their mind, not even while they're dreaming... unless they're having a nightmare perhaps." But Jorge Pardo shows no bitterness towards anyone in this respect "In my opinion those people are also doing their thing, and their mission, while it doesn't interest me, is a positive one: they're keeping a flame burning, keeping an art form alive, the way they know best." And he adds that "the beautiful thing about art is that everyone says what they think and that's it. Further analysis starts to get a little silly... everyone should say what they feel and what they think. And if one person says, 'well I don't like that guy', then that's fine too, so long as it's said with due respect."